Cierpię, bo nie potrafię zrozumieć, ogarnąć otaczającego mnie świata. Nie potrafię wyzbyć się żalu do ludzi, którzy mnie skrzywdzili, nie potrafię cieszyć się z rodzicielstwa, z ukochanej osoby.
Nie mogę w tym wszystkim odnaleźć siebie. Czuję się taką malutką, zlęknioną, zranioną a przede wszystkim wrażliwą istotą, która nie pasuje do otoczenia, do współczesnej znieczulicy, do tempa, wymogów społeczeństwa.
Mała, cierpiąca, z maską uśmiechu i zdecydowania na twarzy, z lękiem w sercu ...