Jutro moje urodziny,a każdy ma mnie gdzieś,nawet mój chłopak.

Kochani!
Może nie jest to do końca zgodne z tematem ale szukam ciekawych polskich słow. Od razu uprzedzę że nie chodzi o coś pokroju np.flocynaucynihilipilifikacji (uznanie czegoś za bez wartościowe) ale o proste słowa, których żadko używa sie w normalnej rozmowie. Dla przykładu: ambiwalencja (sprzeczność uczuć), impertynencja (niegrzeczne zachowanie). Są to słowa często słyszane, ale niestety żadko rozumiane. Chcę rozwijać moje zdolności językowe, więc proszę o przykłady. Za błędy bardzo przepraszam bo pisanie w środku nocy i na dodatek z telefonu. :) ~Tbth

Smutno mi,bo po 5 latach związku zostawił mnie narzeczony...Nie mogę funkcjonować,żyć.Mamy tyle wspomnień !! Chcę umrzeć.Wiem,że już nikt nie pokocha mnie,tak jak on.Dziś mija 10 dzień od rozstania,a boli tak jak na początku.

Smutno mi, bo przytłacza mnie codzienność...
Tu, gdzie mieszkam od kilku lat nie ma żadnych perspektyw, dziura zabita dechami. Niby ludzie mnie lubią, ale nie mam żadnej przyjaciółki z którą mogłabym gdzieś pójść, czy chociaż pogadać ani rodzeństwa.
Żeby zapełnić pustkę uciekam w świat wirtualny, to nie jest dobre, ale co innego mam robić przez całe dnie? :(
Ile można wychodzić z psem na spacer codziennie w to samo miejsce?
Rutyna mnie kiedyś wykończy

Zawsze się mówi, że to kobieta jest bardziej uczuciowa w związku. Powiedzcie mi czy to normalne, że facet potrzebuje czułości ? Że czasem ma wrażenie iż jest bardziej uczuciowy od swojej kobiety ? nie nie jestem ciotą ani pantoflem nie myślcie... ale po prostu czasem się czuję jak kumpel a nie mężczyzna w związku.

Jak napisać list pożegnalny? Jak mogę zrobić im coś takiego?... :(

jakie to wszystko ma znaczenie? Jaki w tym wszystkim sens? Nic nie ma znaczenia, nic nie ma sensu.. Samotność. Beznadzieja. Nie umiem się zmienić. Nie umiem być normalna. Chciałabym umieć gadać o pierdołach 24 na dobę - ale nie potrafię. Nie umiem. Gdy słucham czasem tych rozmow czuje się zmęczona i trudno stłumić myśl" Jakie to ma znaczenie?" Coś ze mnną nie tak.. Wszystko ze mną nie tak..

Czuję ostatnio że to co robię nie ma sensu. Staram się być jak najlepszy dla dziewczyny a ona przeżywa teraz jakąś lekką depresję nie z mojego powodu. Chcę jej pomóc i być przy niej ale jak ona nie ma humoru to woli samotność.. ja dokładnie odwrotnie. Zawsze potrzebuję jej jeszcze bardziej. Nie radzę sobie.. szukam rozwiązań żeby było lepiej ale jestem w tym chyba sam. Najgorsze, że będziemy się widzieć dopiero za 2 tygodnie a ja cholernie jej potrzebuję. Gdy jest mi źle to zawsze myślę, że jestem szczęściarzem bo mam ją i to jest ważne w życiu. Jak ona ma zły humor to na pewno jej to nie pomaga.

Czuję tyle smutku bo nie umiem docenic miłosci :(

Jest mi smutno bo musze znowu opuscic rodzinny dom, mimo ze jestem juz stary chłop brakuje mi tych lat kiedy dom był w komplecie, nic na to nie poradze, jest mi smutno ;( a tak btw ciekawe ile osob trafilo tutaj bo wklepalo w google jest mi smutno ;) ciekawe co tak naprawde znaczy to ze posiadamy internet ;)

Do czego dąży każdy człowiek ? Hobby, kariera, praca, pieniądze... wszystko może się wydawać naszym celem życia ale do pewnego czasu. Gdy coś się złego stanie.. lub gdy sobie uświadomimy, że nie to jest naszym szczęściem może być już za późno. Człowiek potrzebuje być kochanym przez drugą osobę, to jest nasz cel życia - szczęście. Nie rozumiem zdrad ani kłamstw pomiędzy kochającymi się ludźmi. Jeśli chcesz zacząć kłamać, lub zdradzić ukochaną osobę - zakończ to zanim on poczuje ten ból.. bo jest najgorszym bólem.

Jak to jest, że staramy się dla drugiej ważnej dla nas osoby a ona czasem tego nie docenia. Gdy wiemy, że możemy zrobić dla tej drugiej osoby wszystko a czujemy, że w drugą stronę to nie działa ? Czasem dziwny jest ten świat.

Zakochałem się...ale czy to dobrze? Wiem że ona miała chłopaka jakiś czas temu,wydawało mi się że to nic poważnego,nie widziałem jej z nim...ja jej nie mówiłem co czuję,ale wydawało mi się że coś może z tego być,miło się gadało...żartowało,nawet się wstępnie umówiliśmy na wspólne wyjście.Tylko kiedy chciałem termin doprecyzować,wyznała mi że kompletnie o tym zapomniała,ponadto przypadkiem się zorientowałem że była z tym chłopakiem(ale nie wiem czy są razem) na tej samej zabawie w poniedziałek.Co ja mam robić...nie zapytam wprost czy ma chłopaka...ale domysły mnie dobijają...

Jeśli mi smutno, to Ty do mnie napisz... Pogadam z chłopakiem 18-23 lat

Mam okropnie dużo zaległości w szkole. Oceny mam dobre tylko dlatego, że większości ich nie mam, bo nie chodziłam do szkoły, nie mogłam wstać z łóżka, poradzić sobie ze swoim życiem, a teraz jestem przerażona ilością zadań do wykonania, ogarnia mnie strach jak myślę o nauce, o ludziach, którym muszę stawić czoła. Jestem przerażona, boję się, że się nie zmienię, że już zawsze będę wszystko pieprzyć w moim życiu, ze strachu. Boję się ludzi, boję się, że będę nie dość dobra, nie dość ładna, nie dość oczytana, cała taka...nie wystarczająca. Na nic. Na nikogo.

Nie wiem kim jestem.

Hej, jutro zaczynają sie egzaminy. Cały rok pilnie sie uczyłam, a jednak czuje, ze nie podolam. Tak bardzo ogarnia mnie stres. Od tych egzaminów zalezy moja dalsza edukacja. Nie chce zawieźć się na sobie, ani rodziny.

Nie mam przyjaciół, czuje się źle, nie mam z kim porozmawiać, nikt mnie nie lubi ani nie kocha.

zaakceptowanie siebie jest dla mnie tak trudne że mam już myśli samobójcze, co robić ?

Chłopaki to debile! Kur...

Jestem taka smutna... :( Popisze ktoś? gg: 48280692

Dlaczego tak jest, że cały wszechświat popycha mnie do samobójstwa?

Jestem często smutny. Mam codziennie do czynienia z ludźmi, których przewyższam poziomem inteligencji co najmniej kilkanaście razy.Posiadam wiele pasji, zainteresowań, ale pomimo to odczuwam poczucie samotności. Bulwersuje mnie w ogóle to, że Ci ludzie mają czelność się ze mną porównywać( wiem,że brzmi to jakbym był nie wiadomo jakim bufonem, bogaczem, nawet królem, czy Stwórcą, ale spoglądając na nich i na mnie obiektywnym spojrzeniem- nie ma co porównywać). Jestem nieśmiały, niestały w uczuciach. Przez internet próbuję nawiązywać znajomości z kimś, kto wypełni pustkę.Aczkolwiek bardzo często jest to strzał w kolano- spotykam nawet gorsze ewenementy, niż te z którymi mam do czynienia 300 dni w roku. Nie chodzę do klubów, nie melanżuje- nie jaram się tym. Poza tym mam problemy zdrowotne w rodzinie i część wolnego czasu poświęcam na opiekowanie się tym członkiem rodziny( nie mam do niej o to żalu- choroby nikt sobie nie wybiera).Nikt nie może zrozumieć tego, co czuję. Najbardziej obawiam się, że podzielę los moich rodziców, o których z powodu niepełnosprawności wszyscy zapomnieli, a na dodatek, że nigdy nie znajdę kogoś kto mnie pokocha. Smutne jest też perspektywa tego, iż do końca życia będę prawiczkiem. Jeżeli ktoś to czyta i ma podobne rozterki, albo jeżeli kogokolwiek to poruszyło( nie musi- przywykłem do obojętności ze strony ludzi;może dlatego tutaj wszedłem- znaleźć kogoś kto podniesie mnie na duchu, zrozumie, pomorze)zapraszam do komentowania. Pozdrawiam.

Serce mi pęka..

Smutno mi,bo jestem najzwyczajniej świecie samotny. Moi przyjaciele większość czasu spędzają ze swoimi 2 połówkami. Poza tym w pracy. Próbuje znaleźć wokół siebie nowych ludzi. W pracy, na siłowni i w ogóle, ale najbardziej mi chyba brak kobiety... Nie jest brzydki, głupi też nie, a mimo wszystko jedyna kobieta, która jest się w stanie do mnie zbliżyć to dziwka, jak jej zapłacę...

Liczymy do 1000 ! Ja zacznę
1 :)

Płaczę, ponieważ... To nie tak, że ja nienawidze ludzi .. wręcz przeciwnie.. Problemem jest, że ja nienawidze siebie samej. I każdy kontakt z ludzmi przypomina mi jak bardzo nikim jestem.. Przez to uciekam.. Uciekam i coraz mniej istnieje.. Coraz mniej mam nadziei, ze kiedyś będe normalna.. Najbardziej boli gdy ludzie którzy wiedzą (lub powinni umieć łączyć fakty..) dlaczego taka jestem - nie rozumieją, albo udają, że nie rozumieją i każą mi wyjść do ludzi albo coś w tym stylu.. Jakby poprzednie 5 lat w ogóle nie istniało..

Kiedyś kiedy byłam w 2 kl miałam dwie koleżanki jedna była starsza odemnie a druga w tym samym wieku co ja tylko ona troche gorzej się uczyła. Ta która była w moim wieku została moją najlepszą przyjaciółką. Ta druga poszła do starszej klasy (bo on była jedna w klasie). czyli do 5kl Z Karolą nigdy się przez ten czas nigdy się nie pokuciłam. Potem ona znowu poszła do nas. Ale teraz nie jest tak jak dawniej.Karolina jak wam wcześniej wspominałam gorzej się uczyła ja jej przez ten czas pomagałam. Teraz Karolina nie jest taka jak wtedy Ona cały czas jest z Alą a ja jej jestem tylko potrzebna wtedy, kiedy ona nie ma pracy domowej (imam jej dawać bo inaczej ona sie na mnie obrazi). Zazdrosna jest kiedy ja dostałam lepszą ocene (wtedy się na mnie obraża) A kiedy dostałam stypedium już nie wspomnie obraziła sie tak że musiałam ją przepraszać cały dzień. I jeszcze tak mi powiedziała że ja się zawsze obrażam. Ale ostatnio Mnie okropnie zraniła powiedziała że ja jestem kujonką i że nie jestem fajna (mówiła mi gorzej ale nie chce tu tego pisać) Nie wiem czy mam ja przepraszać czy zostawić w spokoju.Teraz tak mnie zraniła że moi rodzice mnie pytają czemu jestem taka zamknięta w sobie NIe wiem co mam im mówić.

Burza nadchodzi.

Smutno mi :( mam doła, pol roku temu rozstalam sie z chłopakiem ale ja wciaz nadal o nim mysle jakby to sie stało pare dni temu, ciągle tesknie, mysle, wspominam, zaraz oszaleje, nie wiem jak o nim zapomnieć, na niczym nie moge sie skupić :( ciagle chodze w nerwach , wszystko mi leci z rąk, caly czas siedzi w mojej głowie :( Wyjscie do ludzi, zajęcie sie czyms nic nie daje, próbowałam, to jest silniejsze. Ciagle chodze smutna, zamyslona, nie wiem jak sobie z tym poradzić. :(

Smutno mi, bo nie umiem gadać z innymi. To nie tak, że jestem głupia, naprawdę dużo myślę, ale nie potrafię po prostu gadać o niczym, jak inni. Dziewczyny z mojej klasy, spędzają godziny na pogawędkach o kosmetykach, torebkach, ubraniach, makijażu, a ja, chociaż lubię o siebie dbać, nie mogę tego juz więcej słuchać. Boję się, że to w jakis sposób odpycha ode mnie ludzi i stwarza wrażenie, że jestem nudna.. :(

mam zero perspektyw na cokolwiek. utknelam