Mieszkam na Śląsku, z rodziną. Staram się zajmować czymś - oglądam filmy, piszę, słucham muzyki, sporo wędruję.

Trochę Cię rozumiem. U mnie jest trochę inaczej, bo raz np. uwielbiam siedzieć w ciemności i ciszy, a raz panicznie się boję. Czuję jakby obserwowało mnie wiele oczu, wyobrażam sobie, że ktoś zbliża się do mnie zza pleców albo chce mnie dotknąć. Zaczynam się wtedy rozglądać i przyspieszam to co akurat robię. A jak nie robię nic to chowię się i odwracam w stronę ściany. Staram się myśleć, że nic tam nie ma, a jako że jestem otwarty na wszystkie rzeczy i zjawiska, bo nie mogę zaprzeczyć ani potwierdzić ich istnienia, po prostu się boję. Zdadzą się to raczej rzadko, ale i tak.. Nienawidzę tego.
Nie próbujesz myśleć wtedy o czymś innym? Fabułę filmu, tekście piosenki, tego co byś zrobiła dla przyjemności. Czasem można się fajnie zamysleć i wszystko wokoło znika. A te 8 osób to kto? Rodzina? Czy mieszkasz z jakimiś innymi ludźmi? Nie ma tam nikogo kto by mógł potowarzyszyć? W każdym razie, jakbyś chciała porozmawiać, albo raczej pisać - rozmawianie z ludźmi mnie blokuje i trochę odstrasza - to daj jakiś kontakt. A jak nie to trzymaj się jakoś i powodzenia.

skąd jesteś ?