Przeczytałem i jakoś do mnie to nie przemawia. Ani wiara/religie ani miłość.

Wiara nada twojemu życiu sens. Przeczytaj hymn o miłości św. Pawła.

Co w tym żałosnego? Moim zdaniem nic. Bardziej żałośni dla mnie są ludzie, którzy bez konkretnych argumentów powtarzają tylko "tak już jest" albo "życie jest tylko jedno nie zmarnuj go" nie podając przy tym żadnych argumentów. Ślepe brnięcie w coś "bo tak". Ja tak nie umiem. Dlatego jest ciężko.

W życiu piękne są chwile. Należy się cieszyć i czekać do kolejnego magicznego momentu. Też kiedyś miałem problemy z sensem życia, ale ostatnio stawiam sobie jakieś cele do realizacji. Kiedyś się podzieliłem ze znajomymi moimi dylematami o życiu, to się trochę z tego śmiali. Obiecałem sobie, że już nigdy o tym nie wspomnę i nie będę już taki żałosny.

Nawet jeśli istniałoby takie miejsce, bo nic mi o nim nie wiadomo (nie chodzi żeby było tam po prostu ładnie czy luksusowo) Co da miesiąc? Skoro potem wracasz do rzeczywistości.

CZemu nie wyjedziesz gdzieś na miesiąć, w jakiś ciekawy jak to ładnie ujołeś "magiczny" zakątek?

.