Spoko, chociaż pamiętajmy, że siostra to nie rodzic- ona nie ma zadania wychowywać rodzeństwa. Może dawać przykład, ale to nie jest jej obowiązkiem.

Znam takich rodziców, którzy odgryzają się swoim pociechom (ale oczywiście, gdy te są już starsze) i robią im dokładnie to samo, co dzieci rodzicom. Przez to wzbudza się w młodzieży refleksja, że drugi człowiek czuje to samo (czuje podobnie) i uruchamia się empatia.

Również nie jestem zwolenniczką tego typu działań- może jedynie w jednorazowych sytuacjach, ale jeśli dziecko często powtarza jakiś błąd, to oznacza, że problem jest głębszy i trzeba z dzieckiem popracować- być jego przyjacielem, a nie wrogiem.

Ja daję przykład z własnego życia- mam siostrę i to ja zawsze zabierałam jej rzeczy. Ostatecznie ona zaczęła zabierać moje i gdy nie wracały na miejsce mówiła "przecież robisz tak samo"- po pewnym czasie pomogło, bardziej dbałam o jej rzeczy, bo widziałam w tym swoją korzyść. Tak samo, mój brat nie lubił, gdy ktoś mu wchodził do pokoju, zostawiał jakieś rzeczy, czegoś szukał... i teraz zawsze zamyka drzwi- klucz chowa lub przekazuje bratu (który mu w rzeczach nie szpera), który go pilnie strzeże. To też działa.

Na każdego zadziała coś innego. Przestańcie z tym "zniżaniem się do poziomu"- często to ostatnio widzę na tej stronie. Bo to tak, jakby drugi człowiek był gorszy, bo ma wady lub popełnia błędy- ale każdy je popełnia. Potem rodzi się w nas taka duma i poczucie wyższości- LEPSZY SORT- a nie ma to w ogóle związku z rzeczywistości. Nie ma żadnych poziomów. Naprawdę...

Jestem za opcją z kluczykiem. Warto dawać młodszemu rodzeństwu przykład i nie zniżać się do jego poziomu. Wyobrażmy sobie, gdyby teraz rodzice się mścili tym samym na dzieciach za ich przewinienia...

Możesz też jej zabierać i niszczyć- rzeczy dla niej ważne. Możesz też zainwestować w szafkę na kluczyk lub zamykać drzwi na klucz (kryć go w domu, a jeśli ktoś będzie czegoś potrzebował z pokoju, to będzie musiał do Ciebie zadzwonić).