W ogóle dyskusje o abstrakcyjnym bycie- którego nikt nie widział, nikt nie słyszał i nikt nie dotknął- ani własnymi zmysłami ani narzędziami (tylko ew. "Poczuł" lub "miał wizję") jest bez sensu. To tak jakby gadać o tym, czy istnieje zielona kula z marcepanu w innej galaktyce. Może istnieć. Może nie istnieć. Na chuj drążyć temat. Można sobie wierzyć w co się chce, ale próba nawracania kogoś i kłócenia się, myśląc, że "ma się rację" to jakiś żart. To Twoja wiara i rób z nią co chcesz.

Wiara to nie wiedza, więc nie warto rozmawiać merytorycznie o wierze- to są odczucia i domniemania. Branie ich pod kątem nauki lub logiki jest bez sensu.

Poza tym- Bóg istnieje. Niekoniecznie jako istnienie (czyli coś namacalnego, materialnego), ale na pewno jako istota (byt w naszych głowach, pojęcie kulturowe). Jest taki logiczny żart- "powiedział głupiec, że boga nie ma". To paradoks, bo wystarczy, że głupiec powiedział o bogu i już go stworzył- jego wyobrażenie, słowo, wizję.

No więc można wierzyć w coś, na co istnienie nie ma dowodów naukowych (świadectwa wiary, będące argumentami anegdotycznymi oraz cuda pt. ktoś magicznie się uzdrowił, mówią jedynie o tym, że jest coś, czego nie wiemy- ale to nie jest jednoznaczny dowód na istnienie boga, więc proszę się tym nie posługiwać). I wielu ludziom to pomaga w życiu. Zostawmy ich z własną wiarą- jeśli to jedyne co może sprawić, że będą lepszymi i szczęśliwszymi ludźmi- to po co im to odbierać.

Osobiście nikomu nie życzę, żeby przestał wierzyć. Ja przejrzałam na oczy i prawda boli. Trzeba sobie cały system moralny ułożyć na nowo. Do tego wszyscy znajomi katolicy chcą mnie nawrócić i wiem, że chodzenie do księdza, żeby powiedzieć mu o swoich błędach, nie poprawi mojej życiowej sytuacji. Ale przynajmniej pierwszy raz w życiu zaakceptowałam siebie i swoje potrzeby. I w końcu wiem, że gdy robię coś dobrego- robię to tylko i wyłącznie dla drugiego człowieka, a nie po to, żeby być "dobrym katolikiem- jak wypada" lub mieć więcej punktów by dostać się do nieba.

A nieważne już czy jest, czy nie ma. Odniosę się do tego, że nie można wierzyć w coś czego nie ma - no to jest to ogólnie rzecz biorąc gówno prawda. Wiara opiera się na tym, że uznajesz coś lub kogoś za prawdziwe, nie mając dowodów na jego istnienie lub dowodów obalającymi tę tezę. I jak mówisz, że Bóg nie istnieje, to pleciesz głupoty. ale mówiąc, że bóg istnieje, też pleciemy głupoty. Podsumowując, absolutnie nikt nie wie, czy istnieje, ale niektórzy wierzą i tyle.

Ja ateistą będę zawsze, nie zważając na konsekwencje

Nie da się udowodnić Jego istnienia, to prawda, ale to nie znaczy, że Go nie ma.
Nie zamierzam Cię przekonywać do tego, żebyś zaczął wierzyć, ale odnoszę wrażenie, że w Twoim poście jest jakieś wołanie o pomoc. (Inaczej po co byś go pisał?)

W żadnego boga nie wierzę

Dobra, czyli zdarzyło się coś, czego nie możesz wytłumaczyć (bo taki zbieg okoliczności wg Ciebie nie istnieje), więc... To na pewno Bóg, mędrzec, który zesłał na ziemię Jezusa i ten umarł za grzechy ludzi- chodził po wodzie i zamieniał ją w wino.

To tak jakby stwierdzić, że znalezienie całej truskawki w Jogobelli to sprawka kosmitów. Tak też tłumaczyli sobie różne rzeczy starożytni- w mitach. One nie różnią się od tego w co wierzymy my. Serio. Idziemy do przodu, ale nadal robimy to samo. Śmiejemy się z Greków, że wierzyli w to, że burza to gniew Zeusa, ale sami uważamy, że płonący krzak to znak Boga.

Możecie wierzyć w Boga, ale nie nazywajcie argumentami anegdotycznymi dowodami na jego istnienie. Serio... bo jeśli ja powiem, że poczułam jakieś dziwne uczucie w sercu, jedząc spaghetti to jest dowód na istnienie latającego potwora spaghetti?

Bóg istnieje spotkałem moją ukochanną dzisiaj 2 razy kiedy się bałem a nigdy jej na ulicy nie spotkałem nie wierzę że to zbieg okoliczności mówię to chociaż nie sądze aby ktoś tam istniał bóg nas kocha albo jest niezwykle okrutny

A w jakiego Boga nie wierzysz? :)

Według Ciebie.

I tak boga nie ma

Nie będziesz mi mówił co mam robić. Elo.

Wiem co mówię, bo jestem ateistą

Przecież nie da się udowodnić jego istnienia. Ja go nawet nie widzę, nie czuję i nie słyszę

Skąd wiesz, że Boga nie ma?