Próbowałaś porozmawiać o tym z psychologiem?
Wiesz, kiedyś też siebie bardzo nie lubiłam, do tego stopnia że cięłam swoje uda i brzuch. Sama z siebie (rodzicom nie powiedziałam nigdy, nie przeżyliby tego) poszłam do psychologa szkolnego i on naprawdę mi pomógł...

To raczej nie stres, a niechęć do samej siebie, dużo porównuję się do innych, zaniżam swoją samoocenę, łatwo jest innym mi powiedzieć: przestań tak o sobie myśleć, nie masz powodu. Ale to jak powiedzieć zakochanemu, żeby przestał kochać, albo cierpiącemu, żeby przestał się smucić, może i by chciał, ale jakby nie On ma do końca nad sobą władzę.

Chcesz pogadać?

Stresujesz się czymś? Studiami? Maturą? Pracą? Rodziną?

Fizycznie u mnie wszystko w porządku, nie choruje na nic i mam 20 lat

Czy opisujesz swój stan psychiczny, czy tak fizycznie jesteś osłabiona? Może chorujesz? Ile masz lat?