AUTOR
Ładne komentarze
a co do opieki społecznej to nie bo oni jej nie biją tylko krzyczą ma 4 lata i wiesz no to za mało zeby coś zrobić. Ale bardzo ją kocham i chciałbym dla niej wszystko oddałbym za nią życie jest dla mnie taka wazna.

Nie bardzo wiem,jak komuś radzić,bo co ja się na tym znam żeby mówić komuś co ma zrobić.
Ja Ci powiem, co ja zrobiłam,ja czułam wszechogarniający strach. Bałam się już żyć, a raczej oddychać. Po pół roku, nie budzę się na bezdechu, oddycham nieco swobodniej,a czasami idę z podniesioną głową patrząc w słońce i cieszę się jak tylko wolny człowiek cieszyć się umie. Wolnym od złości, od strachu, od żalu, bólu jest się wtedy, gdy czuje się zgodę w tym co w środku we mnie i tym co robię. Jak do tego doszłam, wyczołgałam się resztką godności w stronę życia dla siebie. To co Oni zrobili, już było. Ważne to co jest teraz, kim chcesz być. To łatwiejsze niż myślisz nie być takim jak oni.

Tak bardzo Ci współczuję i jestem z Tobą. Gdybyś mógł się usamodzielnić i zamieszkać z siostrą... ale musiałbyś też nasłać na rodziców opiekę społeczną i nie wiadomo jak by się to potoczyło (szczególnie w Polsce...)

tak strasznie chcialabym Cie poznac ): masz gg? chce Ci pomoc

mam ale mam mała siostre któą bardzo kocham jak siostre jest ode mnie młodsza o ponad 17 lat i nawet jak coś z nią robię i nie mam cierpliowsci w sobie irytuje sie i wiem ze to przez te kurwy bo oni to we mnie wszczepili jebane smiecie przez całe życie nasłuchałem sie od małeo przekleństw nerwów i mnie to TAK WKURWIA ZE NIE MOGE NA LUZIE CZEGOS ROBIC tym bardziej gdy są w domu

:( masz możliwość, żeby się wyprowadzić?