mieszkam 369km od mojej dziewczyny. Mamy po 20 lat a ja nie radzę sobie z uczuciem tęsknoty, tak...nazwijcie mnie ciotą ale gdy widzę zachodzące słońce nie jestem w stanie powstrzymać łez. Nie daję już rady, nie mogę bez niej wytrzymać. Pracuję znalazłem zanim ją poznałem, teraz będę musiał czekać do następnego października zeby iść do jej miasta na studia. Wiem, ludzie mają większe problemy i żyją. Ale nie miałem komu powiedzieć, że mi po prostu qrwa trochę smutno.