Łatwo powiedzieć

kiedy wyjeżdżasz, prace masz na miejscu, mieszkanie nie ma się czego bać. Poradzisz sobie!

POMÓŻCIE MI

Po prostu mam barierę jakąś mam jechać to zaraz czuje w środku ogromne przerażenie zimno w środku nagle nie wiem co robić słucham jakiejś motywacyjnej piosenki czy ogladam wywiady i to mnie uspokaja .Zdołowali mnie i zeby zrobic cos wielkiego tos musi mi w tym pomóc a ja mam zero wsparcia w domu tylko albo wyzwiska albo coś innego co mnie zwala na nogi .To nie jest takie proste

czego się boisz?

No i co z tego ale i tak sie boję mam barierę jakąś jak się uda poleciec to i tak chciałbym po powrocie iść do psychoterapeuty sa sesję

To świetnie :) to bardzo dużo jak na początek

09:22:58 Będę miał pracę od razu i mieszkanie bo jechałbym na gotowe

Witaj, też znam to uczucie strachu przed nieznanym i niechęć do postawienia pierwszego samodzielnego kroku na swojej ścieżce życiowej. Znajduję się w podobnej sytuacji, mam ochotę wyjechać z dala od domu, gdzie jestem tylko ciężarem dla rodziny. Chciałbym zarobić i odłożyć trochę pieniędzy aby móc po powrocie do kraju rozpocząć samodzielne życie na własnym i znaleźć dziewczynę.
Czas mija a trzeba w końcu podjąć jakieś działanie. Nie zastanawiaj się zbyt długo nad tym czy lecieć czy nie, bo zawsze będzie jakieś 'ale'. Po prostu zrób to, co uważasz za słuszne a wszystko samo się jakoś ułoży.

uporządkuj swoje sprawy w Polsce jeśli jakieś masz. Zaplanuj gdzie będziesz mieszkał, ile pochłoną wydatki. Musisz być przygotowany ze nie od razu znajdziesz prace. Postanow sobie po prostu kiedy lecisz, konkretnie. Mamie powiedz ze za kilka miesięcy pewnie wrócisz i chcesz spróbować. Miedzyczasie ucz się języka bo to zawsze się przydaje. Próbuj życia, czas ucieka a jak się nie przekonasz to będziesz żałował.

Tak ale jak ktoś jest wrażliwy tak jak ja to więcej czuję więcej widze to jest naukowo udowodnionę a ja potrzebuję po prostu wsparcia żebym nie bał sie lecieć wsiąść do tego cholernego samolotu polecieć i wreszcie ŻYĆ ja chce żyć normalnie

20:28:50

"płakać mi się chce czasami mimo to że jestem facetem"

Ale to nie błąd...tak wszyscy wmawiają, że faceci nie powinni płakać i potem tak jest...

Bardzo dziękuję ci za te słowa kiedyś byłem mocny jak skała wyparłem to jak w szkole mnie wyzywali zawsze i dokuczali miałem to gdzieś a to ze w domu mnie zdołowali tam na mnie weszło ale wiesz to co było kiedyś później wchodzi na ciebie w dorosłym życiu jest ciężko płakać mi się chce czasami mimo to że jestem facetem ale wiem ze musze leciec fajnie mi się pisze że musze leciec ale tylko pisać bo wiem ze trudno bedzie mi się zebrać chciałbym być tak silny jaki byłem jako dziecko

to przykre ze rodzina Cię tak blokuje ale coś o tym wiem. Musisz sobie uświadomić , że oni sobie poradzą gdy wyjedziesz. Nie marnuj życia i czasu. Jesteś w takim wieku, że właśnie teraz jest najlepszy czas na samorealizacje i znalezienie drugiej połówki. Dasz sobie radę. Mnie też nigdy nikt nie wspierał, latami byłam dręczona psychicznie dzień w dzień. jestem pewna że gdyby nie mój chory brat wszystko bym rzucila i zmieniła środowisko. Nie trać życia na strach, próbuj, walcz o siebie. Nie pozwól sobie wmówić ze nic nie osiągniesz. Wszystko jest w Twoich rękach.