Podobnie, staram się nie słuchać jak opowiadają o swoich mężach, żonach itp, spływa to obok mnie, unikam tego. Nie interesuję sę tym. Najgorsze to było jak bardzo chcącpoznawałem pisałęm spotyakłęm się, starałem naprawdę być najlepszym kolegą przyjacielam bo taki jetem, w zamian koniec znajomości, zawsze to samo. Więc rozumiem, że to nie dla mnie i uniakm takich tematów. Jestem amrożony ale do czasu jak spodoba mi się ktoś, na razie nie. Ostatnio parę lat temu było tak. No więc takie przypadki sprawiają, żę zero prób dalej. Nie nadaję się to nie, nie trafiam na kogoś dla mnieto nie.

Aa randkować próbowałęm ale od lat nie próbuję - za niepewny siebie za mało jak prawdziwy mężczyzna, zaa małomówny, itp, więcej nie chce mi sie dociekać za co, chyba też za chudy.

Pojedyncza osoba to tak, przydałby się ktoś taki ale ludzie jak ich więcej nie są mi potrzebni poza pracą, to starczy. Jakoś obyło się bez tego i jestem.

Nie, nie robiłęm nic jak mnie dziwnie nazywać zaczeła najlepsza koleżanka, innnym razem lekko przekręcali koledzy imię, innym nie miałęm szans jak 20 scia osób mnie wyzywało to jak niby miałem ich pobić, nie dało się. Ostatnio lekko przekręcają imię, żeby było śmiesznie/głupio ale co ja mam jako dorosły chłop taki zwracać uwagę?Za dużo mam na głowie, żeby rozmyślać o tym tam w pracy. Jutro wolne tak że nie myślę. JAk mam rację czy ktoś próbuje mi scoś wcisnąć to się bronię. Przekręcanie imienia uważam za traktowanie niepoważnie i dorosłym tego nie będę wytykać. Aha. Tam co mówiłem, że nie dałbym rady z tym walczyć -milczałem nie chciałem mieć nic wspólnego oprócz że widzę te osoby. Skoro tak mnie za nic nienawidzili, trudno przetrzymałęm te 5 lat.

Też jestem raczej nieśmiała i cicha, ale jedyne z czym się spotykałam było ignorowanie, ewentualnie brak zrozumienia, sama z obawy przed odrzuceniem i wyśmianiem unikałam ludzi, izolowałam się, rzadko kiedy próbowałam nawiązać z kimkolwiek kontakt, udawałam, że odpowiada mi taki samotniczy tryb życia, ale patrzyłam trochę z zazdrością, że inni potrafią się zintegrować i czerpią przyjemność ze spędzania ze sobą czasu. Współczuję tych wszystkich nieprzyjemnych doświadczeń z ludźmi, nie dziwię się, że masz teraz w sobie taką wewnętrzną niechęć do nich. Co robisz/robiłeś w sytuacjach, gdy ktoś Cię wyśmiewał? Jak się wtedy czułeś? Umiałeś siebie obronić? Posiadanie i możliwość oddawania się swojemu hobby jest super sprawą, ale myślę, że wartościowe relacje też są nam potrzebne, nie można się chyba wyzbyć potrzeby kontaktu z innymi ludźmi.

więc widzisz, dobrze, że mam różne zajęcia, którymi mogę się zająć bez ludzi, zawsze się skupiałem na tym, zwłaszcza od momentu, kiedy trafiłem na najbardziej podłych jakich w życiu spotkałem tj. średnia szkoła

podejrzewam, że zbyt wygladający jak dziecko w każdym towarzystwie, w którym mnie ktoś widział, zbyt chudy, zbyt taki, który nie wzbudza respektu

ja uważam, żę to super jak sie nie wygląda jak inni staro

hmm, nie mam krzywej twarzy, dziwnej czy coś

może za to, że nieśmiały jestem czasem cichy, zależy jak się czuję przy kimś

dlatego nie lubię mieć do czynienia z grupami ze 3 osoby i już coś wymyślą

właściwie nie jest to straszne jak ostatnio do mnie niektórzy gadają, ujdzie, ale wkurwia mnie trochę

ca coś musi o być skoro odbywa się od wieku jak pamiętam z 8 lat

normalnie jak jakiś żart na całe życie co osoby to wymyślają coś na mnie, nie chce mi siię przypominać ale kurde to jest jakieś nienormalne

ale co im w Tobie nie pasuje ?

mógłbym wypisać ile miałem lat i jakie przezwisko/przekręcenie imienia
tak kurde, tak ludzie mnie taktują

albo to plus zerwanie kontaktu jakbym miał wypisane "można przezywać, kpić, poniżać"

przezwiskiem

moje "relacje" kończą się zerwaniem ze mną kontaktu albo zwracaniem się przekręconym imieniem lub przezwikiemco to kurwa ma być? Mam tak od dzieciństwa.

Piszesz bardzo ładnie.

A ja mam tak, że kiedy wrócę do rzeczywistości to odchodzą w dal moje hobby jakby nic nie znaczyło, dopiero w wolnym czasie muszę sobie to odnawiać w myśach, żęby pamiętać co lubię. Codzienność niszczy to co lubię.

No tak podobnie mam zostając z myślami i bezczynnością. Ja też nie mam żadnych relacji z ludźmi, nie lubię ludzi. Są zbyt hałaśliwi.

Szukam czegoś dla siebie, jeśli jestem w stanie, to staram się bezczynnie nie siedzieć, są rzeczy, które sprawiają mi przyjemność, ale jak wracam do rzeczywistości, one też tracą dla mnie sens. Najgorzej, gdy zostaję sama ze swoimi myślami, nie lubię się z nimi konfrontować, a zajęcia, które wybieram, wydają mi się ucieczką przed nimi. Brakuje mi prawdziwych relacji, a niestety moje umiejętności społeczne są słabe, zmagam się z lękiem społecznym, jestem przyzwyczajona do życia w samotności, ale czasem mam go dosyć

dopoki nie polubisz jakiegoś zajęcia dla siebie

znowu to samo, chyba zawsze to tak będzie wyglądało

Ja tez pomarzyc

o miłości mogę sobie tylko pomarzyć

a jakby nawet był ten drugi człowiek zwany drugą połówką i zajmował się swoim własnym hobby to wtedy nadal by była ta pustka?

używam tego wszystkiego, ale nie pomaga, na chwilę można się oderwać, ale później i tak wraca to poczucie bezsensu, pustki

hobby,ciekwaostki, nowinki, kawały, kabarety, muzyka, książka itd jest tego