Pytanie brzmi: skąd wiesz, że Twoi rówieśnicy nie myślą ambitnie i nie marzą? Wśród ciągłej kulturowej treści, że jesteśmy samotni w tłumie, że piorą nam mózgi w szkołach, że dorosłość sprawia, że trzeba myśleć schematycznie (co nie jest prawdą) łatwo stwierdzić "tak, tylko ja jeszcze myślę i jestem kreatywny".

Uwierz mi- nie jesteś sam. Możliwe, że gdyby nie było tych wszystkich komiksów i tekstów, że indywidualizm, że nikt nie rozumie, że wszyscy inni ludzie to nie ludzie- bo tak właśnie jest, że widzimy tylko skrawek życia innych ludzi, gdy się z nimi spotykamy, ale nie wiemy co czują lub myślą- to może byś się tak nie czuł?

Spróbuj porozmawiać ze swoimi rówieśnikami (i nie tylko)- ale też spróbuj wyrazić swoje myśli tak, by były zrozumiałe- tak robią właśnie artyści- mimo, że mają szalone i dziwne idee w głowie, zazwyczaj muszą je przefiltrować, żeby były zrozumiałe dla innych ludzi- spróbuj tak zrobić. Język jest zawodny, ale jeśli pokonasz jego bariery, to może uda Ci się przebić do wnętrza Twoich kolegów i stwierdzisz, że wcale nie są tacy płascy.

Powodzenia!

Jak ja to wszystko dobrze znam i rozumiem..

Mam podobne uczucie, z tym, że nie miałem takiej osoby raczej nigdy...