Ja tego nie akceptuję, nie zależy mi na znajomych,miłości, niczym...
Chcę potrafić olać to wszystko, nie zastanawiać się czemu mam doła tylko to zaakceptować,chciałbym móc patrzeć się na ludzi i nie zastanawiać się co to znaczy być uśmiechniętym, ja nie potrzebuję żadnych uczuć,chcę być uschły jak drzewo.....

Czuc to co czlowiek moze i tak zawsze bedziesz, bo jestes czlowiekiem. Ja samotnikiem jestem i nie umiem z kims kto jest inny niz ja nawiazac glebszej znajomosci. Ale z kims kto mnie zrozumie lub jest taki jak ja wychodzi. Moze jestem inny niz inni. Trzeba akceptowac to ze inni sie z czegos ciesza, czyms zyja. Sam czasem widze ze ten kto wydaje sie byc zadowolony jest taki tylko w towarzystwie kogos podobnego do siebie. A samemu nie. Juz taki byc nie portafi. A mnie sie wtedy wydaje i mysle: co jest? Kolezanki czy kolegi nie ma i juz lapiesz doła? Wiem jak ten ktos sie czuje. Tak jak ja. Gdyby ludzie nie mieli znajomych chodziliby wszyscy zdolowani. Ja tak sie caly czas czuje, chyba ze kompletnie zajme sie jakims swoim hobby czy praca.

Zdolowany jestem bardzo często ale co dziwne tylko w szkole, gdy wracam do domu poprawia mi się trochę , może chce ukryć problemy przed rodzina? Ja z reguły jestem antyspoleczny , lubię sam na uboczu stać i dlatego chce się pozbyć tych ludzkich uczuć i mieć umiejętność nie zwracania uwagi na ludzi szczesliwych , chciałbym potrafić nie przejmować się tym ze inni znaleźli szczęście a ja nie, ludzie nie są mi potrzebni do szczęścia ale z nimi wiążą się uczucia których nie chce, nie chce kochać , juz tyle razy zalowalem, nie muszę czuć radości skoro towarzyszy mi smutek i tak sobie radze , w skrócie nie chce czuć niczego....

Nie myśl tak o sobie, że tak ci źle, że taki zdołowany jesteś, tylko czyms się zajmij co lubisz. Nie zastanawiaj się nad swoim położeniem i nie porównuj się do innych.