Najgorsze co można zrobić, to myśleć, że "skoro ja tego potrzebuję, a nie mam, to osoba, która to ma, a tego nie chce powinna być szczęśliwa".

Nie jestem szczęśliwa, bo mam dość hałasu, udawania, zmuszania się do czegoś, czego nie chcę.

Nie mówię, że masz gorzej- obie mamy problem, ale jesteśmy na dwóch końcach bieguna. Obie powinnyśmy znaleźć złoty środek.

Ja Ci oddam moich znajomych, a Ty oddaj mi głuchą ciszę, której potrzebuję/ Autorka

A mną się nikt nie interesuje i nie wyciąga mnie nigdzie na siłę i bardzo mi z tym źle. Nienawidzę samotności, mam wręcz myśli samobójcze gdy siedzę tak sama.
Autorko nie doceniasz co masz, jak zostaniesz sama i będzie tylko głucha cisza wokół i do kogo gęby otworzyć to co???

Szczerze? Nie chcę z nikim wychodzić- właśnie o tym piszę, jasne- przytulanie i rozmowa z bliską osobą są mi czasem potrzebne- ale spacer za rękę, całowanie i seks nie- wyrosłam już trochę z tego. Może kiedyś będę mieć większe potrzeby seksualne, ale na razie nie mam żadnych.

Mam chłopaka, z którym mogę pogadać w razie czego i rodzinę, która daje mi wsparcie. Ja po prostu mam dość tych wszystkich ludzi, którzy są całkowicie przypadkowi, nie rozumieją tego, że mam dość i że nie chcę nigdzie wychodzić, mnóstwo ludzi... którzy są wszędzie i ciągle czegoś chcą.

Jestem zmęczona/ Autorka

Złego? Patrzenie się jak inni mają z kim wyjść, pogadać, ktoś do nich przychodzi, nie mówiąc o innych rzeczach jak przytulanie, całowanie, spacer za rękę, pod rękę, seks. Tak, to nic, to tylko takie pierdoły. Ja np z ludźmi mam kontakt i to codziennie, ale tylko w celach zarobkowych.

Po prostu jesteś typem samotnika. Co w tym złego? Ja na przykład też jestem i dobrze mi z tym. Oczywiście, jeśli jest taka potrzeba do potrafię zmusić się do kontaktów z ludźmi ale nie czerpię z tego żadnej przyjemności. Ale mimo wszystko czasem trzeba z ludźmi nawiązać kontakt, mieć w życiu takich sojuszników do różnych spraw, umieć coś z siebie dać, żeby potem móc otrzymać coś w zamian.

A tak właściwie, to dlaczego jest Ci smutno?

20 listopad 2017 21:23:21

Dorośli też się tak zachowują. Czasem nawet środowisko pracy przypomina zupełnie to w szkole.

Wolę obejrzeć film sama w moim pokoju ze światełkami i herbatą niż gdzieś wychodzić. Siedzę sobie wtedy w piżamce z byle jak ułożonymi włosami. Nie obchodzi mnie, jak wyglądam, czuję się najlepiej, wewnątrz mnie panuje spokój. Gdybym miała gdzieś wychodzić, to musiałabym się ubrać, założyć stanik, coś zrobić z włosami, żeby nie wyglądały jak siano po wyjściu na dwór i słuchać innych, i słuchać, słuchać, myślami gdzieś będąc w moim domu przy filmie lub serialu lub grze. Niektórzy lubią samotność. Może wiąże się to ze złymi doświadczeniami z ludźmi, ale czy jest to jedyna przyczyna, nie mam pojęcia.

/20.11 21:15

Nie lubienie ludzi zaczyna się od złych doświadczeń z nimi. Małe dzieci lubią ludzi nawet obcych. Masz takie doświadczenia? Ja mam oj tak. Nie powtarzam rzeczy, które sprawiają mi ból, przykrość itp.

też nim jestem jak można lubić ludzi i tkwić z nimi i o czym tu gadać? Też nie pamiętam imion, ani twarzy ludzi, nie znam sąsiadów, nie patrzę się na nich żeby ich pamiętać, nie obchodzą mnie. Zawsze unikałem jakichś chodź z nami na piwo ( albo cię znienawidzimy i tak też się stało, no chyba, że dorośli ludzie pracujący, tak się nie zachowują już) I jestem sam bez znajomych, zawsze sam, bo nie lubiłem i nie lubię ludzi, może jakieś wyjątki.

Nie wydaje mi się, że jesteś egocentryczką. Jesteś introwertykiem, do bólu. Tak jak ja. :)