Może to przez okres dojrzewania- wahania hormonów? Wtedy często możesz czuć różne emocje- złość, smutek, nagłą radość...

Może jesteś przemęczony ludźmi, nauką, hałaśliwą szkołą...

Może coś się stało w Twojej rodzinie? Rodzice wzięli rozwód, zmarła Ci bliska osoba...

Jeśli ten smutek utrzymuje się przez dłuższy czas i uważasz, że jest naprawdę uciążliwy, to może warto pójść do psychologa- poprosić o to rodziców? Powinni zachować dyskrecję.

Jeśli wiesz, że zbagatelizują Twoje problemy (bo niektórzy rodzice NIESTETY tak robią) to dobrze byłoby gdybyś poszedł do psychologa szkolnego- ale zależy, czy jest dyskretny i porządny, czy może Ci zaszkodzić- możesz zrobić research.

Masz jakieś rodzeństwo? Może mógłbyś z nimi pogadać lub z rodzicami- powiedzieć co Cię trapi. Nie bój się, to nic złego, że czujesz smutek i samotność- niektórym pomaga obecność ludzi i wyrzucenie tego z siebie, innym nie... dobrze jest też czasami to z siebie wypłakać. Ale mówię... jeśli to trwa dłużej to psycholog/psychoterapeuta jest niezbędny.

Nie daj sobie wmówić, że w Twoim wieku nie ma się problemów ze zdrowiem psychicznym.

Powodzenia!

Studentka psychologii