Nie rozumiem co i po co robię. Idę z cudzym prądem, wyczekując, że wkrótce pojawi się miłość do rzeczy, które nie należą do mnie, których nawet palcem nie musnęłam, które nie stanęły choćby w kąciku mojego oka i nie odwiedziły mojej uwagi. Kocham więdnie mi na ustach, gdy otwierasz swoje negacyjnie, gdy kręcisz głową jak Ziemia wokół samej siebie, a potem wkładasz mi swoje czułości w uszy i już w nich nie ma miejsca na nic i słucham tylko migania światła w rytmie dzień-noc.